blue monday

Dr Cliff Arnali (wtf?!), jako autor algorytmu pozwalającego wyliczyć datę najgorszego dnia w roku odkrył, że to właśnie dziś. 21 stycznia 2008 (poinformowało mnie dziś o tym jedynie 10 osób + GW)
Przepis dr Arnali na najchujowszy dzień zawiera:
1. płynną masę czynników meteorologicznych (deszcz, znaczy się)
2. ingrediencje psychologiczne: brak motywacji (dzisiaj: poniżej zera absolutnego) & porażka postanowień noworocznych (buahahaha)
3. sos ekonomiczny - w dowolnej kolejności mieszania: sales, saldi, wyprzedaże., no i jak powszechnie wiadomo jedyne, co pod koniec stycznia pozostaje po Bożym Narodzeniu i Nowym Roku, to zadłużenie na karcie kredytowej i przygnębiająca świadomość, że najbliższe święta są odległe o całe miesiące; jednakowoż z optymistycznego punktu widzenia okres ów sprzyja diecie ;-)
Jak zauważa bliżej mi nieznana czytelniczka GW imieniem Katarzyna: "styczeń to jakieś apogeum stresu (...) czuję, jak się lokuje w moim kręgosłupie (omatko!) (...) rano mam ochotę zostać w łóżku i nigdzie nie wychodzić (coś takiego!)(...) na szczęście nie mam faceta, bo inaczej musiałby mnie zamknąć w klatce (no proszę, i ja jestem szczęściarą na wolności!) (...) dziś rano trzepnęłam lusterkiem o ścianę formatu a4 (siedem lat nieszczęścia)(...) najchętniej tłukłabym codziennie, ale za bardzo nie mam co (bo nie ma faceta?).
A poniedziałek to dzień samobójców. Nawet jakbym chciała, to z okna nie skoczę (parter), gazem się nie otruję (kuchenka elektryczna), żył sobie nie podetnę (jedyna żyletka w domu jest w golarce...), prochów nie nałykam (pełna tolerancja na paracetamol po szeleństwach wieku nastoletniego, a z innych proszków to mam tylko rutinoscorbin), poza tym jutro jadę do Zamościa i musze wstać rano.
I jest jeden maleńki powód do radości: mierzy 62cm, waży 3,760kg i kosztował moją friendkę 14 godzin walki (battle without honor and humanity...). Dziś właśnie urodził się Mikołaj. Hurraa!!!