cisza wieczoru

 A czasami jest taki wieczór, że po prostu słowa się nie układają, i nie znajdujesz pocieszenia w niczym i składasz się wyłącznie z tkanki tęsknoty, która absorbuje całą radość dnia. 

wiesz dlaczego ludzie się tną? bo chcą wyciąć tę tkankę i patrzeć jak ta tęsknota wypłynie z krwią a ból stłumi pustkę, skupi na sobie cierpienie wymownym przywołaniem do prostego jestestwa

i gdyby teraz, to nie wiem

gotuję, lecz nie wiem

zanurzam się w gorącej kapieli, lecz nie wiem

piszę, lecz nie wiem

dam radę

dam radę

cisza wieczoru, przykładam głowę do poduszki

dałam radę

dziś

aśrama

których prosiłam by zostali niech odejdą

którym mówiłam że nic to niech niczym będą

którzy nie chcieli bym się obok nich budziła niech śpią z innymi

lub sami

nie życzę wam źle, lecz chcę mieć dla was już tylko obojętność

nie będę już czekać

udawać 

ukrywać 

być kim chcieliście mnie widzieć

bo tak łatwiej 

nie chcę już tak

chcę przesuwać kamyki między palcami

z nadzieją

że najlepsze nadal przede mną

w moim aśramie mieszkać 

drzwi zostawiam otwarte 

na teraz

na przyszłość

ale nie dla was

dla was już nie

***

myśli przychodzą i odchodzą

nie podaję im herbaty