4

i tak oto durnego królika ogarnął twórczy szał, a myśli zerwały się z postronka i biegają luzem.

3

a kiedy śpi

płyną złote okręty

to, co na górze

jest światłem

które się toczy

to, co na dole

jest nocą

która trwa

i trwa

i nie ma końca

bo jest również

gdy zakłada sukienkę

i wszystko pozostałe

co zakłada się 

gdy się ma tam na dole

noc

***

a kiedy śpi

płyną złote okręty

otwiera oczy

by przepłynęły

z nocy do dnia

2

czyż przeciwstawianie się schematom nie oznacza tworzenia nowych (udanych, lepszych)? kto to mierzy? jaką miarą? w jakim czasie?

1

historia, którą piszę nie ma początku (zawsze jest jakaś sekwencja wydarzeń) i nie ma końca (koniec pisania nie jest przecież końcem historii). jej linearność wydaje się być złudzeniem. emocje, które jak bitewny kurz unoszą się nad ziemią, opadną. znów się wzniosą. opadną.
kontekst jest szeroki.
małe rzeczy przysysają się do dużych. czyszczą zęby wielorybom.
jak ich nie kochać?
jak ich nie nienawidzić?
perspektywa jest wąska. staramy się poszerzać pole walki, ale czym są te udeptane pola, jak nie ułamkowym skrawkiem Ziemi?
***
potrzebna jest misja. potrzebne są sztandary. jeśli ich nieść nie będę, to przynajmniej otulę się w nie do snu.