The snowflakes got bigger and bigger, until they looked like big white hens. All of a sudden the curtain of snow parted, and the big sleigh stopped and the driver stood up. The fur coat and the cap were made of snow, and it was a woman, tall and slender and blinding white-she was the Snow Queen herself.
"We have made good time," she said. "Is it possible that you tremble from cold? Crawl under my bear coat." She took him up in the sleigh beside her, and as she wrapped the fur about him he felt as if he were sinking into a snowdrift.
"Are you still cold?" she asked, and kissed him on the forehead. Brer-r-r. That kiss was colder than ice. He felt it right down to his heart, half of which was already an icy lump. He felt as if he were dying, but only for a moment. Then he felt quite comfortable, and no longer noticed the cold.
Hans Christian Andersen's "Sneedronningen"
interpretacje psychologiczne nie sprzyjają przyznaniu się, że Królowa śniegu jest moją ukochaną baśnią. no ale jest. i jest piękna.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
4 komentarze:
still cold...
bo małe syrenki mają mały potencjał grzewczy, maj dir
hi:) [nie haj, tylko hi - po polsku]. potwierdzam, śliskie to to i zimne jak ryba. powiedziałbym nawet, że tu o fizyczną własność chodzi - sprawność cieplną mianowicie. wkładasz mnóstwo energii i dostajesz z powrotem jakieś pięć procent w postaci ciepła. to już lepiej żarówkę kupić - taką 60 watową, bo setki wymarły.
jakby miały lepszą sprawność cieplną to przy ilości energii jaką wkładasz miałbyś grillowaną rybę, a nie syrenkę
Prześlij komentarz