homary

widziałam wczoraj homary w akwarium, homary z zawiązanymi szczypcami, część z nich siedziała przytulona do siebie w kącie, jeden próbował się wydostać. bezskutecznie.

bardzo się cieszę, że nie jestem takim homarem 

czekającym na nieuniknione 

z iluzją kontroli

lub w apatii trwania, gównianego wyboru mniejszego zła (a tak naprawdę powolnego tracenia szacunku do samej siebie)

***

tak zupełnie niespodziewanie stałam się wolna od tzw. 'relacji', w której nic nie było o mnie jako człowieku. wolna w mojej głowie, w moim sercu. w zasadzie to mam ochotę siedzieć i śmiać się do łez (plany na wieczór)

jedyne czego mogę i chcę żałować, to że nie umiałam sama się z tego akwarium wydostać (powiedziałam akwarium? z bagna kłamstw raczej, z brokatową posypką)

***

posiniaczona, ale mądrzejsza

nie chcę więcej brokatu

tego co się świeci i migocze, przynęty za sprawą której kończysz w cholernym akwarium 

***

i co teraz? no cóż, życie jest jak Jelly Belly Beans, truskawkowe smoothie i wątróbka z wierzchu wyglądają tak samo, nie przekonasz się póki nie spróbujesz